離開他的聲音已經過了半個鐘...
我仲係好唔開心...但比起當初好多了...
習慣了吧....

依篇...我還是喊住咁打落去...
雙眼好痛...好痛...但都唔及個心痛...
我又被拒絕...

我知有好多人關心我...
多謝你地...

鼓起勇氣問佢可唔可以鍾意佢....
點知即刻被拒絕...
其實我一早都知會係咁...
但係我真係估唔到佢會咁決絕...
打比佢之前...我同自己講...
無論結果係點...都唔可以喊...
但係..我ｄ眼淚都係忍唔到....
我即刻收線...我連比佢講野既機會都冇...
因為我唔想比佢知我喊...

我好唔開心...
我仲係好掛住佢呀....
好鍾意佢...
我好耐都冇鍾意過人...
點知一開口都拒絕...
雖然好痛...但我知我好快好番...
習慣了...
我一世都得唔到愛....