การให้อภัยที่แท้จริงเป็นหนึ่งในส่วนที่ทรงพลังที่สุดของประสบการณ์มนุษย์ แต่มันไม่ง่ายหรือไม่ง่าย

มุมมองเชิงวิวัฒนาการเกี่ยวกับการให้อภัยแสดงให้เห็นว่าธรรมชาติของการให้อภัยในมนุษย์มีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับประวัติศาสตร์บรรพบุรุษของเราซึ่งมนุษย์อาศัยอยู่ในสังคมขนาดเล็กสำหรับมหายุค ในช่วงเวลาที่ยาวนานซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นในทุ่งหญ้าสะวันนาแอฟริกาบรรพบุรุษของเราจำเป็นต้องตัดสินว่าใครสามารถทำได้และไม่ไว้ใจ ในสังคมขนาดเล็กประมาณ 150 หรือมากกว่านั้น (ดูดันบาร์, 1992) ทุกคนรู้จักทุกคน และคนซุบซิบ ดังนั้นการก้าวออกจากสายหรือการทรยศบุคคลในบริบทที่แน่นแฟ้นเช่นนี้อาจส่งผลทำลายล้าง หากการล่วงละเมิดของคุณไม่ดีพอคุณอาจถูกทำให้แย่ลง หรือบางทีแม้แต่ขว้างด้วยก้อนหินจนตาย นี่ไม่ใช่สิ่งเล็ก ๆ ในแง่ของการวิวัฒนาการ

จิตใจของเราพัฒนาขึ้นภายใต้เงื่อนไขเช่นนี้และในขณะที่เราอาจอยู่ในสังคมขนาดใหญ่และพบว่าตัวเราถูกล้อมรอบด้วยคนแปลกหน้าเป็นประจำปฏิกิริยาของเราต่อการทรยศและการล่วงละเมิดส่วนตัวนำเรากลับสู่จิตวิทยาด้านจิตใจ

ส่วนผสมที่จำเป็นสำหรับการให้อภัย

จิตวิทยาของเราในการตอบสนองต่อการทรยศและการล่วงละเมิดส่วนบุคคลนั้นดำเนินไปอย่างลึกล้ำและเชื่อมโยงกับอารมณ์ความรู้สึกแรกเริ่มของเรา ด้วยเหตุผลเหล่านี้การให้อภัยมักเป็นเรื่องยาก

แต่เมื่อมีแรงจูงใจและส่วนผสมที่จำเป็นการให้อภัยก็เป็นไปได้ และการให้อภัยสามารถในหลาย ๆ ด้านเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่เสริมสร้างศักยภาพและเติมเต็มประสบการณ์ในชีวิต (ดู Gorsuch & Hao, 1993, และหนังสือเล่มใหม่ของเราจิตวิทยาวิวัฒนาการเชิงบวก)

จากมุมมองเชิงวิวัฒนาการมันทำให้รู้สึกดีว่าการให้อภัยคนตาบอดและไม่มีเงื่อนไขนั้นไม่สมเหตุสมผล สมมติว่าฉันเป็นเจ้าของฟาร์มเล็ก ๆ และเลี้ยงดูครอบครัวของฉันห้าคนจากพืชผลและปศุสัตว์ที่ฉันเลี้ยงไว้ที่นั่น ลองนึกภาพว่าทุกวันมีคนที่แตกต่างจากชุมชนของฉันขโมยอาหารของฉันจากสวนของฉัน และลองนึกภาพว่าฉันเป็นคนดีที่ทุกครั้งที่พบว่าฉันถูกเพื่อนของฉันหรือเพื่อนบ้านทรยศด้วยวิธีนี้ฉันไปที่บุคคลนั้นยิ้มและแสดงการให้อภัย

นั่นอาจฟังดูดีและดี แต่ครอบครัวของฉันกำลังจะอดตาย และฉันจะถูกมองว่าเป็นผู้ดูดโดยทุกคน

มนุษย์วิวัฒนาการเพื่อให้การกระทำก้าวร้าวโดยเฉพาะการกระทำที่ส่งผลเสียต่อตนเองหรือครอบครัวในการตรวจสอบ

ดังนั้นสิ่งที่จำเป็นต้องมีสำหรับการให้อภัยจะต้องเกี่ยวข้องกับการฟื้นฟู โดยปกติการฟื้นฟูจะรวมถึงคำขอโทษบางอย่าง (ฉันขอโทษที่ฉันทำกับคุณและครอบครัวของคุณ!) พร้อมกับการรับประกันบางประเภท (คุณสามารถวางใจได้ว่าฉันจะไม่ทำสิ่งนั้นอีกเลย! การดำเนินการบูรณะ (นี่คือบัตรของขวัญสำหรับตลาดมีเงิน $ 1,000 โปรดยอมรับสิ่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำขอโทษของฉันสำหรับสิ่งเลวร้ายที่ฉันทำกับคุณและครอบครัวของคุณ)

การวิจัยล่าสุดโดยทีมของฉัน (ห้องปฏิบัติการจิตวิทยาวิวัฒนาการ Paltz ใหม่ดู Geher et al., 2019) พบว่าหากการละเมิดถือว่าเป็นรูปธรรมมาก พบว่าเป็นการยากที่จะให้อภัยแม้ว่าจะมีการเสนอคำขอโทษและความพยายามในการฟื้นฟูอย่างแท้จริง นี่ไม่ได้เป็นการบอกว่าการให้อภัยการละเมิดครั้งสำคัญเป็นไปไม่ได้ แต่นี่เป็นการบอกว่ามันยาก

นอกจากนี้เรายังพบว่าบางคนมีแนวโน้มที่จะให้อภัยมากกว่าคนอื่น นี่คือคุณสมบัติทางจิตวิทยาที่เราพบว่าเป็นการจูงใจผู้คนให้สามารถให้อภัยผู้อื่นได้

ความเห็นพ้องและความรัก: ในหมู่พวกเราที่มักจะมีความโน้มเอียงทางบวกต่อผู้อื่นที่มีความสามารถในการรักผู้อื่นและผู้ที่มีแนวโน้มที่จะเห็นด้วยกับผู้อื่นมีแนวโน้มที่จะให้อภัย

ความมั่นคงทางอารมณ์: พวกเราที่มีชีวิตทางอารมณ์ของเราด้วยกันและมีแนวโน้มที่จะไม่เหมาะกับอารมณ์ความรู้สึกในเชิงลบมีแนวโน้มที่จะให้อภัย

การมุ่งเน้นอื่น: การถือแนวทางชีวิตที่มุ่งเน้นไปที่สวัสดิภาพของผู้อื่นเป็นหลักทำนายความสามารถในการให้อภัย

ความจริงใจในการติดต่อกับผู้อื่น: บางคนเป็น“ Machiavellian” Topplayในการปฏิบัติต่อผู้อื่นโดยทั่วไปใช้ผู้อื่นเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง แต่บางคนมีความจริงใจมากกว่าในการติดต่อกับคนอื่น และความจริงแท้นั้นก็คือการทำนายการให้อภัย

Empathy: ความสามารถในการคิดรู้สึกและดูแลเกี่ยวกับอารมณ์ของผู้อื่นนั้นแตกต่างกันไปตามผู้คน พวกเราที่สามารถเห็นอกเห็นใจผู้อื่นได้ดีขึ้นสามารถเข้าใจเหตุผลของการล่วงละเมิดและพร้อมที่จะให้อภัย

ดังนั้นส่วนผสมพื้นฐานของความสามารถในการให้อภัยใครบางคนหลังจากการละเมิดหรือการล่วงละเมิดครั้งใหญ่อาจถูกมองว่าเป็น: (a) พฤติกรรมการขอโทษและการฟื้นฟูที่เหมาะสมและเป็นของแท้ในส่วนของผู้ละเมิดพร้อมกับ (b) คุณลักษณะทางจิตวิทยาของความเห็นชอบและความรัก ความมั่นคงทางอารมณ์ความมุ่งเน้นอื่น ๆ ความจริงแท้และการเอาใจใส่ในส่วนของการให้อภัย